واژۀ "راء" علاوه بر دیدن با دو چشم به معنای پنداشتن، متصور شدن و بنظر رسیدن نیز می باشد. بعنوان نمونه در قرآن فرموده:
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (سوره علق آیات 6 و 7)
چنين نيست ، بى‌شك آدمى طغيان مى‌كند همين كه خود را بى‌نياز پندارد.
همچنین در قرآن پیرامون شرایط نزول و ظاهرشدن ملائک فرموده شده که:
وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ (سوره انعام آیات 8 و 9)
و اگر او را فرشته‌ای قرارمی‌دادیم، حتماً وی را بصورت انسانی درمی‌آوردیم؛ (باز به پندار آنان،) کار را بر آنها مشتبه می‌ساختیم؛ همان‌طور که آنها کار را بر دیگران مشتبه می‌سازند!
بنابراین همگی فرشتگان و ملائک در صورت نزول حتما به شمائل انسانی بر پیامبران ظاهر می شوند و آیات سوره تکویر و نجم نیز به همین ظاهر شدن شمائل انسانی فرشته بصورت آشکار در افق بر محمد اشاره دارد که البته این نیز خود آیت و نشانه ای بزرگ می باشد.