در آیه 12 سوره اسرا خداوند نشانه "روز" را "محو شدن شب " می داند.
وَجَعَلْنَا ٱلَّيْلَ وَٱلنَّهَارَ ءَايَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَآ ءَايَةَ ٱلَّيْلِ وَجَعَلْنَآ ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبْصِرَةًۭ لِّتَبْتَغُوا۟ فَضْلًۭا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا۟ عَدَدَ ٱلسِّنِينَ وَٱلْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَىْءٍۢ فَصَّلْنَـٰهُ تَفْصِيلًۭا [١٧:١٢]
و شب و روز را دو نشانه قرار داديم، پس نشانه شب را محو كرديم و نشانه روز را ظاهر و روشن قرار داديم تا از پروردگارتان روزى بطلبيد و شمار سال‌ها و حساب را بدانيد، و هر چيزى را به طور كامل توضيح داديم
در سوره شمس آیه 3 خداوند روز را بعنوان "تجلی دهنده خورشید" یا "هویدا کننده خورشید" معرفی میکند.
وَٱلشَّمْسِ وَضُحَىٰهَا [٩١:١]
سوگند به خورشيد و روشنايى آن
وَٱلْقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا [٩١:٢]
و به ماه چون از پى آن برآيد
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا [٩١:٣]
و قسم به روز چون آن را هويدا سازد
و در سوره حدید آیه 6 خداوند روز را "فروبرنده و پوشاننده شب" معرفی میکند.
يُولِجُ ٱلَّيْلَ فِى ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِى ٱلَّيْلِ ۚ وَهُوَ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ [٥٧:٦]
فروبرد شب را در روز و فروبرد روز را در شب و او دانا است بدانچه در سینه‌ها است
همانطور که در این آیات مشاهده شد خداوند روز را زمانی میداند که
1- نشانه های شب در آن محو شده است .
2- خورشید متجلی شده است.
3-شب را پوشانده است و دیگر آثاری از شب نیست.
که این زمان از طلوع آفتاب تا غروب آن اتفاق می افتد. بنابراین در قرآن "نهار" به حد فاصل طلوع آفتاب تا غروب آفتاب دلالت دارد.
برای توضیحات بیشتر در مورد تفاوت "لیل" و "نهار" به این پست مراجعه کنید.