در تورات مقدس انسان می تواند حیوانات را قربانی کرده و خون حیوانات را بریزد و انسان بر تمامی وحوش و بهائم مسلط و مسخر است. اما حیوانات نمی توانند خون انسان را بریزند و بر انسان مسلط نیستند. از این رو چنانچه حیوانی، نفسی از نفوس آدمی را به قتل برساند، تورات فرموده که آن حیوان بخاطر کشتن یک انسان باید قصاص شود.
در آیات قرآن آمده که سلیمان پادشاه بنی اسرائیل، (بدون آنکه هدهد مرتکب کشتن انسانی شده باشد)، تصمیم به بریدن سر آن پرنده یا عذاب کردن آن می گیرد مگر آنکه آن پرنده دلیلی روشن بیاورد:
لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿النمل: ٢١﴾
حتما هدهد را به عذابى سخت عذاب مىكنم يا سرش را مىبرم، مگر آن كه دليل روشنى براى من بياورد
که این خود نمونه ای از کشتن حیوانات بدست انسان در قرآن است.
در پایان اینکه آن حکم تورات مقدس، رهنمود مهمی در حل دعواها و شکایات متعدد در بین انسانها و مالکان حیوانات است. شما تصور کنید حقیقتا اگر چنین حکمی وجود نداشت چگونه و بر اساس چه میزانی می خواستیم در اینگونه دعواها و اختلافات (مثل کشته شدن یک زن یا بچه توسط یک گاو شاخ زن در شهر یا روستا) حکم صادر کنیم؟؟