پرسش یهوه الله از آدم در صحیفه پیدایش دقیقا همان سیاق پرسش یهوه الله در قرآن از عیسی بن مریم است :
وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿المائدة: ١١٦﴾
و [ياد كن] هنگامى را كه خدا فرمود: «اى عيسى پسر مريم، آيا تو به مردم گفتى: من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستيد؟» گفت: «منزهى تو، مرا نزيبد كه [در باره خويشتن] چيزى را كه حق من نيست بگويم. اگر آن را گفته بودم قطعاً آن را مى‌دانستى. آنچه در نفس من است تو مى‌دانى؛ و آنچه در ذات توست من نمى‌دانم، چرا كه تو خود، داناى رازهاى نهانى.
در آیه فوق نیز الله از عیسی بن مریم سوال می کند، همانطور که الله از آدم در صحیفه پیدایش سوال کرد. آیا این بدان معناست که الله نمی دانسته و برای کسب آگاهی از کارها یا گفته های عیسی بن مریم نیاز به سوال کردن از عیسی یا آدم داشته است؟ خیر، بلکه این سوال و جواب ها برای اقرار و استشهاد و مشخص شدن مقام صدق و کذب انسان است. مضاف بر آن می توان آنرا اقتضای روایت کردن قصص حقۀ قرآن و کتب من قبل نیز دانست که روح القدس آنها را از وقایع پیشین به حق می سراید.
مبرهن است که اسلوب بیان تورات و قرآن نیز کاملا با هم سازگار و منطبق اند.