آیات قرآن به ماه های حرام هیچ اشاره ای ننموده است. این بدان خاطر است که در آیه 36 سوره توبه می فرماید که تقویم دینی پروردگار از روز خلقت آسمان ها و زمین بنیانگذاری شده و حرمت این چهار ماه حرام نیز از همان زمان ایجاد شده است. از آنجا که پروردگار در تورات مقدس که قرآن آنرا "امام" نام داده وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً .... ﴿الأحقاف: ١٢﴾ مفصلا به این چهار ماه حرام و علت حرمت داشتن آنها پرداخته لذا دیگر دلیلی برای تکرار مجدد همان دستورات در قرآن یا بیان علت حرمت آنها دیده نشده است.
به آیات ذیل از تورات مقدس دقت کنید که چگونه این ایام را ایام الله نام داده است:
و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: موسمهای یهوه که آنها را محفلهای مقدس خواهید خواند، اینها موسمهای من می‌باشند (تورات صحیفه لاویان فصل 23 آیات 1 و 2)
در همان فصل مجددا می فرماید:
«اینها موسمهای خداوند و محفلهای مقدس می‌باشد، که آنها را در وقتهای آنها اعلان باید کرد (تورات صحیفه لاویان فصل 23 آیه 4)
بنابراین سه ماه حرام ذکر شده در فصل 23 صحیفه لاویان از تورات و یک ماه حرام ذکر شده در فصل 9 صحیفه اعداد تورات جمعا تشکیل چهار ماه را می دهند که به ایام الله موسوم می باشند و اصلن اختصاص به قوم خاصی ندارند.
فلسفه حرمت ماه های حرام:
با مطالعه فصل 23 صحیفه لاویان از تورات و همچنین فصل 9 از صحیفه اعداد از تورات مشخص می شود که علت حرمت داشتن 4 ماه حرام پروردگار، مقرر شدن حج در این چهار ماه و همچنین پاسداشت روزهایی خاص (مانند صیام یا یادبود شب قدر) از این چهار ماه می باشد. این روزها بر اساس آیات فصل 23 صحیفه لاویان از این قرارند:
1) روز چهاردهم ماه اول (پسخ یا فصح)
2) روز پانزدهم تا بیست و یکم ماه اول (حج الاکبر)
3) روز چهاردهم ماه دوم (پسخ برای کسانیکه در ماه اول شرکت نکردند)
4) روز پانزدهم تا بیست و یکم ماه دوم (حج الاکبر برای کسانیکه در ما اول شرکت نکردند)
3) روزی که 50 روز پس از روز پانزدهم ماه اول بیاید (حج واقع در ماه سوم)
4) روز اول ماه هفتم (یوم وتر)
5) روز دهم ماه هفتم (یوم شفع یا یوم کیپور)
6) روز پانزدهم تا بیست و دوم ماه هفتم (حج ماه هفتم)
نتیجه:
علت حرمت داشتن ماه های حرام، مقرر شدن مناسک حج و دیگر پاسداشت هایی است که پروردگار آنرا "ایام الله" نام داده است. قرآن نیز در تایید ثابت بودن "ایام الله" می فرماید :
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿ابراهيم: ٥﴾
و در حقيقت، موسى را با آيات خود فرستاديم [و به او فرموديم] كه قوم خود را از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون آور، و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن، كه قطعاً در اين [يادآورى]، براى هر شكيباىِ سپاسگزارى عبرتهاست.
بنابراین ایامی که پروردگار در تورات مقدس بعنوان ایام الله مقرر فرموده همان ایامی است که از بدو خلقت آسمان ها و زمین بعنوان چهار ماه حرام دارای حرمت بوده اند و علت حرمت آن در تورات مقدس صریحا بیان شده است.