אביב (ابیب) از ترکیب دو حرف א (الف) و ב (بت) مشتق شده است. واژه "اب" به عملکرد "بار آوردن" در تورات دلالت دارد و برای همین به "سبزه" یا "گل" نیز ترجمه شده است چرا که سبزه، گل یا خوشه، بار و محصول زمین هستند:
עדנו באבו לא יקטף ולפני כל חציר ייבש (صحیفه ایوب فصل 8 آیه 12)
هنگامی که هنوز سبز است و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود
אל גנת אגוז ירדתי לראות באבי הנחל לראות הפרחה הגפן הנצו הרמנים (صحیفه غزل های سلیمان فصل 6 آیه 11)
به باغ درختان جوز فرود شدم تا سبزیهای وادی را بنگرم و ببینم که آیا مو شکوفه آورده وانار گل کرده است
خود کلمه "ابیب" در فصل 9 صحیفه خروج بکار رفته و به بارآوردن جو (خوشه) دلالت دارد:
והפשתה והשערה נכתה כי השערה אביב והפשתה גבעל (تورات صحیفه خروج فصل 9 آیه 31)
و کتان و جو زده شد، زیرا که جو خوشه آورده بود، و کتان تخم داشته
در قرآن نیز این کلمه دقیقا با همین کاربرد به بار آوردن زمین دلالت دارد:
وَفَاكِهةً وَ أَبًّا ﴿عبس: ٣١﴾
و میوه ای و سبزه ای
بنابراین شهر یا ماه ابیب موجود در تورات که بعنوان اولین شهر سال یا اول ماه های سال نام برده شده (لینک) آن ماهی است که زمین در آن به سبزه و گل و سبزی آراسته می شود و به اولین ماه بهار که پس از زمستان می آید دلالت دارد. لذا ماه ابیب اولین ماه فصل بهار است.