واژه "یعید" و هم صنفانش مانند "عاد" ، "یعود"، "عید"، "عد" همگی به بازگشت و برگشت دلالت دارند.
كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِيدُوا فِيهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ هر بار كه بخواهند از شدت اندوه از آن [جهنم] بيرون روند، به آن بازگردانده شوند [و گويند] عذاب آتش را بچشيد (حج۲۲)
عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا
باشد كه پروردگار شما بر شما رحمت آورد، و اگر باز گرديد ما نيز باز مىگرديم و جهنم را زندان كافران گرداندهايم (اسرا ۸)
و اما در آن قسمت که می فرماید : "یبدا الخلق ثم یعیده"
اشاره به بازگشت هرچیز به نقطه آغازش دارد.
مثلا در مورد انسان اشاره به مرگ و نابودی اش وبازگشتش به خاک دارد همانطوری که زمانی نبود و از خاک خلق شد:
پيدايش ۱۹:۳
و به عرق پیشانی‌ات نان خواهی خورد تا حینی که به خاک راجع گردی، که از آن گرفته شدی زیرا که تو خاک هستی و به خاک خواهی برگشت.
و با مقوله رستاخیز کاملا متفاوت است همانطور که در آیات زیر مرحله بازگشت و مرگ(یعید) و مرحله رستاخیز از هم جدا شده اند:
سوره مومنون ۱۵و۱۶:
ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ
سپس شما پس از اينها ميرا هستيد
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ
سپس شما در روز قيامت برانگيخته شويد.
یا در مورد آسمان نیز اشاره به بازگشتش به حالت اولیه و مچاله شدنش دارد:
انبیاء:104
يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ
روزى كه آسمان را همچون طومار كتابها درنورديم، همچنانكه آفرينش نخستين را آغاز كرده‌ايم، آن را باز مىگردانيم، اين وعده بر عهده ماست، و ما انجامدهنده آنيم.
نتیجه اینکه:
بازگردانده شدنِ (یعید) خلقت انسان و رستاخیزش دو مساله جدا از هم هستند.