زبان اصلی کتاب های عهد عتیق و عهد جدید چه بوده است؟

Question

بسم الله الرحمن الرحیم.

سلام.
زبان اصلی کتاب های عهد عتیق و عهد جدید چه بوده است؟

آیا یونانی است یا عبری و اگر یونانی است نسخه یونانی اش را کجا میتوان یافت کرد؟

Answer 1

با سلام، لسان یعنی زبان صحف اولی، صحیفه ایوب، تورات مقدس و کتب انبیاء پس از موسی، عربی (یعنی لسان آشکار و بی پرده) است. 

اما زبان شناسان قرنها بعد از نزول این کتب، ساختار زبانی این متون را به عبری و آرامی طبقه بندی کرده اند در حالیکه هیچ آیه ای از تورات به عبری بودن متن آن اشاره ننموده است. 

انجیل نیز به همان لسان عربی یعنی لسان آشکار و بی پرده نازل گشته است، اما زبان شناسان در اصطلاح خودشان آن را لسان آرامی نام داده اند که همان نسخۀ بروز شدۀ عبری زبان شناسان است (یعنی از نظر زبان شناسان، آرامی برچسبی برای نامیدن زبان عبری منتها در قرن اول میلاد است) .

شواهد بسیار زیادی را ارائه کرده اند و ارائه می کنند که لسان یونانی انجیل ترجمه است نه اصل متن. 

قدمت اولین انجیل آرامی باقی مانده به سال 75 پس از تولد مسیح می رسد که در کتابخانه واتیکان نگهداری می شود و رسم الخط آن رسم الخط سوریانی است و فقط شامل همان 4 صحیفه انجیل (متی مارک لوقا یوحنا) می باشد. در حالیکه قدمت اولین مصحف کامل یونانی (که ترجمه است) به چند قرن پس از آن می رسد.

برای دسترسی به کتابخانه متن اصلی انجیل می توانید به این سایت مراجعه کنید که امکانات بسیار زیادی نیز دارد:

http://dukhrana.com/peshitta/index.php

Comments

باتوجه به ایه زیر هر پیامبری به زبان قومش فرستاده شده. نه عربی!!! تا حقایق را آشکار کند !! حقایق آیات الهی نمیتوانند باشند!!؟

 ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم؛ تا (حقایق را) برای آنها آشکار سازد؛ سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت می‌کند؛ و او توانا و حکیم است. (ابراهیم: ۴)   
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٤: ٤﴾


دراین آیات بخوبی نشان داده که قران به زبان عربی است نه دیگر کتب مقدس!

(۱) بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ ﴿الشعراء: ١٩٥﴾   
آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! (۲۶: ۱۹۵)
 (۲) قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿الزمر: ٢٨﴾   
قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی، شاید آنان پرهیزگاری پیشه کنند! (۳۹: ۲۸)
 (۳) إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿الزخرف: ٣﴾   
که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم، شاید شما (آن را) درک کنید! (۴۳: ۳)
 (۴) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿يوسف: ٢﴾   
ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم، شاید شما درک کنید (و بیندیشید)! (۱۲: ۲)
 (۵) كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿فصلت: ٣﴾   
کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده، در حالی که فصیح و گویاست برای جمعیّتی که آگاهند! (۴۱: ۳)
 (۶) وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا ﴿طه: ١١٣﴾   
و این گونه آن را قرآنی عربی [= فصیح و گویا] نازل کردیم، و انواع وعیدها (و انذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید تقوا پیشه کنند؛ یا برای آنان تذکّری پدید آورد! (۲۰: ۱۱۳)
 (۷) وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ ﴿النحل: ١٠٣﴾   
ما می‌دانیم که آنها می‌گویند: «این آیات را انسانی به او تعلیم می‌دهد!» در حالی که زبان کسی که اینها را به او نسبت می‌دهند عجمی است؛ ولی این (قرآن)، زبان عربی آشکار است! (۱۶: ۱۰۳)
 (۸) وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ ﴿الرعد: ٣٧﴾   
همان‌گونه (که به پیامبران پیشین کتاب آسمانی دادیم،) بر تو نیز این (قرآن) را بعنوان فرمان روشن و صریحی نازل کردیم؛ و اگر از هوسهای آنان -بعد از آنکه آگاهی برای تو آمده- پیروی کنی، هیچ کس در برابر خدا، از تو حمایت و جلوگیری نخواهد کرد. (۱۳: ۳۷)
 (۹) وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَٰذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِينَ ﴿الأحقاف: ١٢﴾   
و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‌های آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانه‌های تورات است در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (۴۶: ۱۲)
 (۱۰) وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ﴿الشورى: ٧﴾   
و این گونه قرآنی عربی [= فصیح و گویا] را بر تو وحی کردیم تا «امّ‌القری» [= مکّه‌] و مردم پیرامون آن را انذار کنی و آنها را از روزی که همه خلایق در آن روز جمع می‌شوند و شکّ و تردید در آن نیست بترسانی؛ گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان! (۴۲: ۷)
 (۱۱) وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولَٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿فصلت: ٤٤﴾