در لسان وحی تکرار یک واژه و کلمه به اهمیت و تاکید آن مفهوم دلالت دارد. به آیه زیر توجه کنید:
يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا ءامِنوا بِاللَّهِ وَرَسولِهِ وَالكِتٰبِ الَّذى نَزَّلَ عَلىٰ رَسولِهِ وَالكِتٰبِ الَّذى أَنزَلَ مِن قَبلُ وَمَن يَكفُر بِاللَّهِ وَمَلٰئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَاليَومِ الـٔاخِرِ فَقَد ضَلَّ ضَلٰلًا بَعيدًا (قرآن 4:136)
ای کسانیکه ایمان اورده اید، ایمان اورید به الله و فرستاده اش و کتابی که بر او نازل کرد و کتابی که قبل از او نازل شده است و کسی که به الله و فرشتگان و کتاب‌های او و فرستادگانش و روز آخرت کفر ورزد پس به درستی گمراه شده است، گمراهی دوری
همانطور که در آیه فوق مشاهده میکنید الله دستور به ایمان به کسانی که از قبل ایمان آورده اند میدهد، که این نشان از اهمیت استوار بودن در مسیر ایمان و ادامه آن است، در واقع ایمان یک مسیر بی پایان است و هیچ کس نمیتواند ادعا کند به آخرین نقطه آن رسیده
نمونه دیگر از آیات انجیل:
ܥܢܐ ܝܫܘܥ ܘܐܡܪ ܠܗ ܐܡܝܢ ܐܡܝܢ ܐܡܪ ܐܢܐ ܠܟ ܕܐܢ ܐܢܫ ܠܐ ܡܬܝܠܕ ܡܢ ܕܪܝܫ ܠܐ ܡܫܟܚ ܕܢܚܙܐ ܡܠܟܘܬܗ ܕܐܠܗܐ
عیسی در جواب او گفت، آمین آمین به تو می‌گویم اگر کسی از سر نو مولود نشود، ملکوت الله را نمیتواند دید (انجیل یوحنا 3:3)
از این نوع تکرارها به کرات در انجیل موجود است که به تاکید زیاد به آن مفهوم و کلمه دلالت دارد.
حال به سراغ آیه مورد نظر می رویم:
لَيسَ عَلَى الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جُناحٌ فيما طَعِموا إِذا مَا اتَّقَوا وَءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَءامَنوا ثُمَّ اتَّقَوا وَأَحسَنوا وَاللَّهُ يُحِبُّ المُحسِنينَ (قرآن 5:93)
بر آنانکه ایمان اوردند و اعمال شایسته انجام دادند ترسی نیست در آنچه بخورند هنگامیکه پرهیزکاری کنند و ایمان اورند و اعمال شایسته انجام دهند سپس پرهیزکاری کنند و ایمان اورند و سپس پرهیزکاری کنند و نیکی کنند و الله (افراد) نیکوکار را دوست دارد
در آیه فوق پس از اشاره به ایراد نداشتن خوردن طعام های حلال توسط مومنین، از سه زاویه مختلف اشاره به ایمان و عمل صالح میشود (اتقو، عمل صالح، احسنو) که این تاکیدی بر استمرار این مسئله در تمامی زندگی و اهمیت انجام آن به طور تمام و کمال است زیرا که شاکله یک مومن را ایمان و عمل صالح تشکیل میدهد.