احکام ناپاکی ها در آیات تورات، قبل از انجیل و قرآن نازل شده اند و اختصاص به پیروان کلام الهی تورات که در آن دوران می زیستند دارند. با تولد مسیح، اهل کتاب مکلف به ایمان آوردن به مسیح عیسی بن مریم و آیات کتاب انجیل شدند و می بایست احکام آنرا مورد استناد قرار دهند. قرآن می فرماید:
وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنجِيلِ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿المائدة: ٤٧﴾
و اهل انجيل بايد به آنچه الله در آن نازل كرده داورى كنند، و كسانى كه به آنچه الله نازل كرده حكم نكنند، آنان خود، نافرمانند.
در خصوص نجاسات:
در آیات انجیل به تصریح فرموده که تنها چیزی که سبب نجس شدن انسان می شود، کلام دروغی است که انسان به خداوند نسبت می دهد:
گوش داده بفهمید نه آنچه به دهان فرو میرود انسان را نجس می سازد بلکه آنچه از دهان بیرون می آید انسان را نجس می گرداند. (انجیل متی، باب 15 آیات 10 و 11)
آیه فوق با قرآن تطابق کامل دارد، چرا که در قرآن نیز تنها واژۀ "نجس" یکبار در آیات ظاهر شده و آنهم دلالت بر "مشرکین" دارد. در تعریف مشرکین نیز قرآن فرموده که کسانی هستند که حلال های خداوند را حرام می سازند و بعبارت دیگر "حرام و حلال تراشی" می کنند:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ ... ﴿التوبة: ٢٨﴾
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، حقيقت اين است كه مشركان نجس و ناپاک هستند،
و در تعریف مشرکین می فرماید:
وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَٰلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿النحل: ٣٥﴾
و كسانى كه شرك ورزيدند گفتند: «اگر الله مى‌خواست -نه ما و نه پدرانمان- هيچ چيزى را غير از او نمى‌پرستيديم و بدون [حكم] او چيزى را حرام نمى‌شمرديم.» پيش از آنان [نيز] چنين رفتار كردند، و[لى] آيا جز ابلاغ آشكار بر پيامبران [وظيفه‌اى] است؟
نتیجه
مطابق آیات انجیل و قرآن، صرفا دروغ و افترا بستن به خداوند سبب نجاست انسان می شود. قرآن چنین افرادی را مشرک نامیده و ایشان را بواسطه حرام و حلال هایی که در دین می سازند، مشرکین نجس میخواند. لازم به ذکر است که حتی مطابق آیات تورات نیز هیچ انسانی حق ندارد دستوری به دستورات دین بیافزاید یا چیزی از آن کم کند:
بر کلامی که من به شما امر می‌فرمایم چیزی میفزایید و چیزی از آن کم منمایید (تورات صحیفه تثنیه فصل 4 آیه 3)
بنابراین، تعریف نجس و نجاست و متنجس بر مبنای این آیات شکل می گیرد و هر تعریف دیگری که خارج از استناد به آیات وحی باشد مردود و باطل است.