قرآن می فرماید انسانی که دستورات الله را خالصانه پاس دارد تقوا را در قلب خود جای داده است:
ذَٰلِكَ وَ مَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ ﴿الحج: ٣٢﴾
آنچنان است و هر كس شعاير الله را تکریم کند در حقيقت، آن [حاكى] از تقوای دلهاست.
در همین حال توجه شود که کلمۀ نافله در قرآن به عملکرد "افزودن چیزی به چیزی" دلالت دارد:
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ ﴿الأنبياء: ٧٢﴾
و اسحاق و يعقوب را افزون به او بخشوديم و همه را از شايستگان قرار داديم.
بنابراین، سفارش آیه 79 سوره اسراء به افزودن صلات لیل به صلات های روزانه است. لیکن توجه شود که این دستور نه اینکه یک دستور جادویی باشد که فرد صرفا بواسطۀ انجام آن به جایگاهی نیک (مقام محمود) برسد بلکه صرفا دستوری چون احکام و فرایض دیگر قرآن است که انجام همۀ آنها نشانۀ تقوای قلب فرد مومن است.
نتیجه
آیه 79 سوره اسراء سفارش و دستور الهی مبنی بر افزودن صلات لیل مضاف بر صلات های یومیه است. رعایت این دستور نیز چون دیگر دستورات الهی متضمن تقوای قلب انسان در پیشگاه الهی می گردد. اینکه تصور شود صرفا با اقامۀ صلات در شب فرد به جایگاهی نیک (مقام محمود) می رسد، یا اینکه این صلات در شب نوعی جادویی خاص با خود به همراه دارد، به نوعی از قلم انداختن دیگر دستوراتی است که قرآن تاکید موکد بر آنها دارد.
به زبان ساده، نماز شب خواندن انسان را به جایی نمیرساند مگر آنکه فرد تمامی دستورات و فرایض کلام وحی را رعایت کرده باشد. اینکه در کوچه و خیابان میگویند فلانی نمازشب خوان است و میخواهند دین را به نماز شب خواندن تقلیل بدهند، دیدگاهی صد در صد ضد قرآنی است. دین اسلام شامل مجموعه ای از دستورات است که در کلام وحی مکتوب است، نه اینکه نماز خواندن فقط ملاک باشد!