بنا بر آیات قرآن (ازجمله نور ۳ و بقره ۲۲۸ و...) برای نکاح (=آمیزش) فقط باید نُه شرط زیر رعایت گردد:
۱. بی‌شوهری زن.
۲. نبود چهار زن دائم همزمان برای مرد در صورت وجود فرزندان یتیم.
۳. وجود قصد و رضایت و اراده به ازدواج و نبود اکراه و اجبار در آن.
۴. در عده نبودن زن.
۵. نامحرم بودن.
۶. اختلاف جنس. ازدواج همجنسگرایان در اسلام حرام است.
۷. حرمت جمع بین دو خواهر یا بیشتر به دست شوهر.
۸. زناکار نبودن همسر؛ یعنی فرد آمیزنده با:
۱-۸- کناره‌جو (مسئلهٔ تجاوز جنسی)
۲-۸- همسردار
۳-۸- محارم
۴-۸- زن در عده
۵-۸- روسپی یعنی زنی که عده را رعایت نمی‌کند و با مردان گوناگون همبستر می‌شود.
که چهار مورد اخیر از موجبات احتمال اختلاط نطفه یا گم شدن نسب بوده‌اند.
۹. مشرک نبودن همسر.
بنابراین چنانکه روشن شد دغدغه قرآن در امر ازدواج، حفظ نسب و پیشگیری از رشد کودکان بی‌سرپرست است. گرفتن دوست پنهان نیز باید در چارچوب این آیات فهم شود زیرا دوست پنهان همانند دوست‌پسر زنان متأهل کنونی با وجود داشتن شوهر گرفته می‌شد و زن احتمالاً از دوست پنهان خود باردار گشته اما به شوهر خود نسبت می‌داد.