در خصوص عاد و ثمود و انبیایی چون هود و صالح، هیچ اشاره ای در آیات تورات وجود ندارد.
آیات کتاب پیدایش پس از نوح و ماجرای سیل با گریزی به ماجرای بابل، بلافاصله به ابراهیم و قصص در خصوص او و ذریه او می پردازد. این بدان خاطر است که بنی اسرائیل فرزندان ابراهیم هستند و از اینروست که تاکید آیات در خصوص ابراهیم و ذریه اوست تا زنجیره ابراهیم تا موسی و موسی تا عیسی در آیات عهدعتیق و انجیل مفصل پوشش داده شود.
در حالی که قرآن بر "امییون" یعنی افراد غیربنی اسرائیلی که از تورات و انجیل بی اطلاع بودند نازل شده است:
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَٰذَا الْقُرْآنَ وَإِن كُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ ﴿يوسف: ٣﴾
ما نيكوترين سرگذشت را به موجب اين قرآن كه به تو وحى كرديم، بر تو حكايت مى‌كنيم، و تو قطعاً پيش از آن از بى‌خبران بودى.
از اینروست که قرآن علاوه بر اشاره ای مجمل به قصص تورات و انجیل به شرح حال امت هایی که از ذریه ابراهیم نبوده اند نیز پرداخته است مثلا عاد و ثمود. این آیات قرآن مشخص می کند که خداوند بر امت های دیگر نیز، بشیر و نذیر ارسال کرده لیکن ایشان انبیاء را استجابت نکردند. این در حالیست که مطابق قرآن بنی اسرائیل بواسطه صبر خود و توجه به انبیاء مورد توجه خداوند قرار داشتند:
وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ ﴿الأعراف: ١٣٧﴾
و به آن گروهى كه پيوسته تضعيف مى‌شدند، [بخشهاى] باختر و خاورى سرزمين [فلسطين] را -كه در آن بركت قرار داده بوديم- به ميراث عطا كرديم. و به پاس آنكه صبر كردند، وعده نيكوى پروردگارت به فرزندان اسرائيل تحقق يافت، و آنچه را كه فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند ويران كرديم.