در لسان تورات، ریشه "نجد" به عملکرد روبروی چیزی قرار داشتن دلالت دارد:
וַיַּעַמְד֡וּ הַמַּיִם֩ הַיֹּרְדִ֨ים מִלְמַ֜עְלָה קָ֣מוּ נֵד־אֶחָ֗ד הַרְחֵ֨ק מְאֹ֜ד באדם הָעִיר֙ אֲשֶׁר֙ מִצַּ֣ד צָֽרְתָ֔ן וְהַיֹּרְדִ֗ים עַ֣ל יָ֧ם הָעֲרָבָ֛ה יָם־הַמֶּ֖לַח תַּ֣מּוּ נִכְרָ֑תוּ וְהָעָ֥ם עָבְר֖וּ נֶ֥גֶד יְרִיחֽוֹ (صحیفه یوشع فصل 3 آیه 16)
واقع شد که آبهایی که از بالامی آمد، بایستاد و به مسافتی بسیار دور تا شهرآدم که به‌جانب صرتان است، بلند شد، و آبی که به سوی دریای عربه، یعنی بحرالملح می‌رفت تمام قطع شد، و قوم در مقابل اریحا عبور کردند.
یا در صحیفه دانیال می فرماید:
וְ֠דָנִיֵּאל כְּדִ֨י יְדַ֜ע דִּֽי־רְשִׁ֤ים כְּתָבָא֙ עַ֣ל לְבַיְתֵ֔הּ וְכַוִּ֨ין פְּתִיחָ֥ן לֵהּ֙ בְּעִלִּיתֵ֔הּ נֶ֖גֶד יְרוּשְׁלֶ֑ם .... (صحیفه دانیال فصل 6 آیه 10)
اما چون دانیال دانست که نوشته امضا شده است به خانه خود درآمد و پنجره های بالاخانه خود را به سمت اورشلیم باز نموده،
همانطور که ملاحظه می شود عملکرد روبرو در آیه فوق به سمت ترجمه شده است چرا که پنجره به روی (سمت) اورشلیم باز می شده است.
نتیجه
نجدین به معنای دو چیز روبرو یا مقابل یا مخالف هم است. اگر طبق سوره بلد فرد به سبیل ایمان دربیاید او جزو اصحاب میمنه (اهل ایمان) است و چنانچه منکر الله و دستورات او شود، جزو اصحاب مشئمه (اصحاب گناه) قرار دارد. این همان دو تقابل یا دو روبرویی است که در ابتدای سوره بلد از آن تعبیر به "نجدین" شده است و هر فردی در زندگی ناگزیر به انتخاب یکی از این دو نجد است.