آیات صحیفه دوم پادشاهان بسیار روشن به متن سخریه و تمسخر بچه ها اشاره کرده است:
וַיַּעַל מִשָּׁם בֵּֽית־אֵל וְהוּא ׀ עֹלֶה בַדֶּרֶךְ וּנְעָרִים קְטַנִּים יָצְאוּ מִן־הָעִיר
וַיִּתְקַלְּסוּ־בוֹ וַיֹּאמְרוּ לוֹ עֲלֵה קֵרֵחַ עֲלֵה קֵרֵֽחַ (صحیفه دوم پادشاهان فصل 2 آیه 23)
طبق آیه فوق بچه ها می گفتند עֲלֵה קֵרֵחַ עֲלֵה קֵרֵֽחַ (عله قرح عله قرح) که یعنی "بالا برو ای کچل، بالا برو ای کچل" و این اهانت مستقیما بالا رفتن الیاس در آسمان یا همان رفعت الیاس را به تمسخر گرفته بود. پس طبق آیات، ما نه با تمسخرهای کودکانه بلکه با کودکانی مواجه هستیم که مانند بزرگترهای خود، نبوت الیاس و بالارفتن او در آسمان را تمسخر می کردند و به الیشع نیز به تمسخر می گفتند تو هم بالا برو ای کچل! (که به زبان امروزی همان شر خودت را از اینجا کم کن است!)
پس بدیهی است که در جامعه ای که والدین کلام الله را خوار شمرده و انبیاء را استهزا می کنند، کودکان نیز جز به تمسخر الله و آیاتش دهان باز نمی کنند و فساد از والدین به کودکان نیز تسری می یابد:
اما ایشان رسولان خدا را اهانت نمودند و کلام او راخوار شمرده، انبیایش را استهزا نمودند، چنانکه غضب خداوند بر قوم او افروخته شد، به حدی که علاجی نبود. (صحیفه دوم تواریخ فصل 36 آیه 16)
نکته بعدی اینجاست که آیات فرموده که این اصرار و پافشاری کودکان به استهزاء الیاس و الیشع که انبیاء خداوند هستند، لعن و نفرین الیشع را بدنبال دارد و آیات فرموده که این درخواست، مطلوب خداوند واقع می شود و به اذن خداوند دو خرس، چهل و دو پسر را میدرد تا این اتفاق بگوش والدین ایشان برسد:
و او به عقب برگشته، ایشان را دید وایشان را به اسم یهوه لعنت کرد و دو خرس ازجنگل بیرون آمده، چهل و دو پسر از ایشان بدرید (صحیفه دوم پادشاهان فصل 2 آیه 24)
نتیجه
در جامعه ای که بزرگسالان آن، کلام الله را خوار می شمارند و معجزات انبیاء را انکار می کنند، نه تنها زمین و نباتات و جانوران، بلکه کودکان نیز فاسد می گردند و زبان به تمسخر انبیایی چون الیاس و الیشع باز می کنند. از اینروست که خداوند به عذاب جامعه می پردازد، شاید مابقی جامعه متنبه شده، توبه نمایند و از آتش جهنم حفظ شوند. قرآن نیز فرموده که فساد تا جایی پیش می رود که حتی نوح از خداوند درخواست می کند که بزرگ و کوچکی بر روی زمین باقی نماند:
وَقَالَ نُوحٌۭ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنَ ٱلْكَـٰفِرِينَ دَيَّارًا إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿نوح: ٢٧ و 28﴾
و نوح گفت: «پروردگارا، هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار، چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند.