به فراز زیر از عهدعتیق در کتاب مزامیر (یا زبور) توجه فرمایید:
«ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم. 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است. 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو. 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند. 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند. 12 اگر گرسنه می‌بودم تو را خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است. 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما. 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.» (صخیفه مزامیر فصل 50 آیات 7 الی 15)
پروردگار در آیات فوق مشخص می فرماید که نیازمند خون، گوشت یا بوی کبابی قربانی ها نیست بلکه تکیه و توسل انسان به الله است که در منظر پروردگار زیبا و مورد نظر می باشد. قرآن نیز فراز فوق از زبور را دقیقا تایید فرموده است:
لَن يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِن يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنكُمْ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ ﴿الحج: ٣٧﴾
هرگز نرسد الله را گوشتها و نه خونهای آنها و لیکن رسدش پرهیزکاری از شما بدینگونه رام کردیم آنها را برای شما تا بزرگ شمرید الله را بر آنچه راهبریتان کرد و بشارت ده نیکوکاران
در دیگر آیات کتب عهدعتیق نیز بیان شده که پروردگار اصلن علاقه ای به قربانی ها، بوی پیه ها یا نان هایی که بنی اسرائیل برای خداوند طبخ می کنند ندارد، چرا که ایشان احکام و شریعت تورات را ترک کرده اند و تصور میکنند که با انجام کارهای ظاهری رستگار می شوند:
خداوند می‌گوید از کثرت قربانی های شما مرا چه فایده است؟ از قربانی های سوختنی قوچها و پیه پرواریها سیر شده‌ام و به خون گاوان و بره‌ها و بزها رغبت ندارم. 12 وقتی که می‌آیید تابه حضور من حاضر شوید، کیست که این را ازدست شما طلبیده است که دربار مرا پایمال کنید؟ 13 هدایای باطل دیگر میاورید. بخور نزدمن مکروه است و غره ماه و سبت و دعوت جماعت نیز. گناه را با محفل مقدس نمی توانم تحمل نمایم. 14 اول های ماه ها و عیدهای شما را جان من نفرت دارد؛ آنها برای من بار سنگین است که ازتحمل نمودنش خسته شده‌ام. 15 هنگامی که دستهای خود را دراز می‌کنید، چشمان خود را ازشما خواهم پوشانید و چون دعای بسیارمی کنید، اجابت نخواهم نمود زیرا که دستهای شما پر از خون است. 16 خویشتن را شسته، طاهرنمایید و بدی اعمال خویش را از نظر من دورکرده، از شرارت دست بردارید. 17 نیکوکاری رابیاموزید و انصاف را بطلبید. مظلومان را رهایی دهید. یتیمان را دادرسی کنید و بیوه‌زنان راحمایت نمایید. 18 خداوند می‌گوید بیایید تا با همدیگر محاجه نماییم. اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگرمثل قرمز سرخ باشد، مانند پشم خواهد شد. 19 اگر خواهش داشته، اطاعت نمایید، نیکویی زمین را خواهید خورد. 20 اما اگر ابا نموده، تمردکنید شمشیر شما را خواهد خورد زیرا که دهان خداوند چنین می‌گوید. (صحیفه اشعیاء فصل 1 آیات 11 الی 20)
از تمام انواع قربانی ها در تورات صرفا قربانی "عله" قابل خوردن نیست. در مابقی انواع قربانی ها، تنها بخش مشخصی بر روی آتش می سوزد و مابقی آن توسط فرد و نزدیکان او و طبیعتا فقراء و همچنین کاهنان قابل خوردن است.